O cometido. Chouteira

Belén en Luíntra

As nosas árbores

As árbores na cultura popular de monadela

Practicando

As regueifas

Narf: O noso son

No soño non somos nós
Nós sós
Só nós
Cos nosos ósos
Co noso son
Non
Non somos nós os donos do noso son
Todos os nosos soños son con vós
Co voso cosmos
Co voso don
Non
Non somos nós os donos do noso son
Son tolo por vós
O noso son
Tolo por vós
Son son
Tolo por vós
O noso son
Tolo por vós
Non
Non somos nós os donos do noso son
Son son
Só soño con vós.

Vantaxes da lectura

O susbtantivo

Qempallou: a lingua de fóra

Os meses do ano

Os meses do ano

As voces dos animais

O galego e o portugués: a historia

O que un galego debe saber do portugués

Mapa sobre a evolución das linguas

A familia das linguas

As Linguas do Mundo

Narrar

DEAD AHEAD from Donal O'Keeffe on Vimeo.

Saudade , Arxentina

Francisco Luís Bernárdez (Buenos Aires1900-1978) era fillo de emigrantes procedentes de Maceda. El é o autor do poema que cantan estes rapaces do colexio Santiago Apóstol (Buenos Aires).Unha imaxe de Francisco Luís Bernárdez aparece ao principio do vídeo. El foi un poeta e diplomático arxentino que colaborou na revista Nós e que escribiu varias obras en galego, entre elas o “Discurso encol do Idioma Galego” publicado en 1953, no que denuncia o estado da nosa lingua na ditadura franquista.
O poema que canta a rapazada do Santiago Apóstol é o seguinte:

SAUDADE
Non sei quen é, non sei como se chama.
Non sei de donde ven nin quen a envía,
Non sei si é de tristura ou de alegría
A voz con que ela clama e me reclama.
Non sei si cada bágoa que derrama
Brota de gostosura ou de agonía
Non sei si o que ela chora noite e día
Ven do seu ser ou do que o meu máis ama.
Somente sei que a sinto tan presente,
Tan viva, tan real, tan insistente
Como a lembranza e a melancolía.
Como a reminiscencia de un cheirume.
De un vago son, de un indeciso lume,
De algo que fai pensar en Rosalía (…).

Ferro

Contracorrente

Clara Pino e os seus alumnos do Xelmírez I  cantan a contracorrente

O rato Frederico

XOGANDO COA LINGUA

PERSECUCIÓN

Detective Eladio Osborne. Extraordinario observador, realmente eficiente. El leva anos solventando obstáculos. Segundo ocorren novidades, sae enérxico observando os síntomas. Sempre experimenta algunha astucia, algún novo obxectivo onde enxergar recompensa. A asistenta, Ana, agarda atentamente e escribe eficiente esta anotación no oculto ordenador:Rúa Aniceto Oronda. Asasinato o oito. Ostras! Sabede, espectadores, sabede: É Eladio o ocupante. El lerá a anotación? Non. Nada. Ai, ignorante Eladio Osborne, esqueciches sospeitar realmente.Ela, Ana, ascende. É ela agora a astuta. A asistenta asasina.

TAUTOGRAMA

Merendamos moito. Metía medo mirar meteoricamente marmeladas, manteiga, morangos... María manifestou mareos, malestar... Miña madriña mandou marchar. Médico mira María. Mándalle mercar moitas medicinas. María mañá merendará medicamentos máxicos. Mmmm!, mentres Manoliño morderá morcelas, macarróns, mazás...

Manoliño Merenda Manteiga

PALÍNDROMOS ILUSTRADOS

ABECEGRAMAS

 

Anxo botou catro días enfermo. Foi gastroenterite. Hoxe imaxinamos leve melloría. Nada! Náñaras obrigadas, parruliños, que remedio! Sabedes? Terá unha vacina xa! Zas!

                                                                                                                               Carlos Medrano 

                                O final

O profesor Jones traballara na teoría do tempo

                   ao longo de moitos anos.

    -E atopei a ecuación chave- dixo un bo día á súa filla-.

O tempo é un campo. A máquina que fabriquei pode manipu-

            lar, e mesmo inverter, ese campo.

       Premendo un botón mentres falaba, dixo:

  -Isto fará retroceder o tempo o retroceder fará isto-

          dixo, falaba mentres botón un premendo.

  -Campo devandito o, inverter mesmo e, manipular pode

fabriquei que máquina a. Campo un é tempo o -filla  súa á

             día bo un dixo-. Chave ecuación a atopei e.

anos moitos de longo ao tempo do teoría na traballara

                    Jones profesor o.

                                    Final o

o carro Manuel María

Uxía e Narf cántanlle ao País

A ver cantos topónimos es capaz de lembrar

25 de abril

Ai!!!, A ortografía!!

A árbore das linguas

Que lugar ocupa o galego?

A nosa historia en 2 minutos

E ti de quen vés sendo?

Morriña

Rosalía

Rosalía nas artes plásticas

Rosalía nas artes plásticas pintura from tudense

Escritoras que non o parecen

Era habitual que as mulleres ocultasen o seu nome....aínda sucede iso na actualidade????

O Bando

ABECEDARIO

Abecedario de azar amargurado,

Beixos de baldíos barolentos,

Campos cansos de cinza cega,

Chairas de chumbo chaguazoso,

Dor de debuxos desfigurados.

Esvaemento de esperanzas ebrias,

Fumes fuxidos de fogaxes fríxidas,

Gándaras de galaxias grises,

Hecatombe de herméticas herdanzas,

Idiomas de idades inaprensibles,

Lentura lene de lánguida laceira,

Mares de macias mágoas mancadas,

Nubes de núafraga nudez,

Outono de olladas orfas,

Poeira de pedra prateada,

Queixume de quietude queda,

Recendos raros de relentos rotos,

Saraiba de sorrisos secos,

Tempos temperáns de torpes tempos taponados,

Universo de utopías últimas,

Vales vacíos de vagos vapores vagabundos,

Xardíns xementes de xarope xélido.

Zodiacos de zume zugado que zozobra.

IOLANDA CASTAÑO: Elevar as pálpebras.

Podemos ver un interesante traballo 

Vampiros

Chove